شهرستان شهریار 

به گزارش خورشیدتابناک - شهرستان شهریار از شهرستان‌های استان تهران است که مرکز آن، شهر شهریار می‌باشد. این شهرستان با جمعیتی بالغ بر ۷۴۴٬۲۱۰ نفر دوازدهمین شهرستان پرجمعیت ایران محسوب می‌شود.

این شهرستان به نگین سرسبز غرب تهران مشهور است که در آن انواع میوه‌ها کشت می‌شود.

در کتاب جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی و لغت‌نامه دهخدا و فرهنگ معین از شهریار چنین یاد شده‌است:

شهریار. [ش َ] (اِخ) بخشی از شهر تهران که ۱۷۰۰۰ تن سکنه دارد و مرکز آن علیشاه عوض و دیه‌های آن «وحیدیه» و «رباط‌کریم» است. (از فرهنگ فارسی معین). در کتاب‌های جغرافیایی قدیم این نام را به یکی از ولایات مشهور نزدیک ری داده‌اند، و حمدالله مستوفی از قلعه‌ای به همین نام که در شمال شهر بوده‌است یاد می‌کند و بعداً شرف الدین علی یزدی در شرح جنگ‌های تیمور اسم شهریار را به ری داده‌است. (از ترجمهٔ سرزمین‌های خلافت شرقی ص ۲۳۴).^[۱]

تقسیمات کشوری[ویرایش]

شهرستان شهریار اکنون متشکل از دو بخش، ۷ شهر، ۶ دهستان، و حدود ۵۰ روستا و شهرک مسکونی است.

• شهرها؛

شهریار - اندیشه - باغستان - صباشهر - فردوسیه - وحیدیه - شاهدشهر

• دهستان‌ها:

1. دهستان جوقین: بکه (شهریار) - اصیل‌آباد - ترپاق تپه - رنگرز (شهریار) - حصارساتی - سقرچین (شهریار) - قجر تخت‌رستم - قجرآباد - فرارت - قشلاق مهرچین - قلعه نو (شهریار) - کردامیر - یبارک - مهرآذین
2. دهستان رزکان: رزکان - اسکمان - الورد - دهشاد بالا * قلعه دهشاد - دهشاد پایین - دینارآباد (شهریار) - رضی‌آباد بالا - رضی‌آباد پایین - قره تپه (شهریار) - محمدآباد (شهریار) - اسدآباد (شهریار)
3. دهستان فردوس: حصارزیرک - رازمره - رامین (شهریار) - وسطر - یوسف‌آباد صیرفی - ابراهیم‌آباد (شهریار) - کردزار - نصرت‌آباد (شهریار)
4. دهستان قائم‌آباد: محمودآباد خلج‌آباد - شهرک مصطفی خمینی (شهریار) - ویره (شهریار)
5. دهستان سعیدآباد: سعیدآباد (شهریار) - مهدیه (شهریار) - ورامینک
6. دهستان مویز: باباسلمان - بادامک - قلعه بها
7. شهرک‌ها:وایین - شهرک جعفریه - شهرک صدف - شهرک شاهد - امیریه(وحیدیه)- شهرک رفاه(اندیشه) - شهرک ASP - کهنز - شهرک مریم(اندیشه)

مکان‌های گردشگری[ویرایش]

قره تپه شهریار[ویرایش]

یک مکان تاریخی است که در روستای قره تبه قرار گرفته این روستا در جنوب شرقی شهریار قرار دارد. قدمت این منطقه طبق گفته باستان شناسان به هزاره چهارم و پنجم قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد.

قلعه دهشاد شهریار[ویرایش]

این مکان تاریخی که تنها قلعه روستایی ایران هم شمرده می‌شود وسعتی نزدیک به ۱۳۸۰۰ متر مربع دارد و در چهار گوشه آن ۴ برج دیده می‌شود.

به صورت دقیق مشخص نشده‌است که این قلعه زیبا به لحاظ تاریخی برای چه زمانی است اما کارشناسان احتمال می‌دهند که این بنا متعلق به دوران قاجار است.

پل آبرسان ورامینک[ویرایش]

یکی از پل‌های تاریخی شهریار است که ابعاد تقریبی آن ۲۶ متر طول، ۲ متر عرض و ۶ متر ارتفاع دارد.

این پل هم ظاهراً به دوران قاجار بازمی‌گردد.

این پل هم در زمان پرآبی رود کرج ساخته شده اما به دلیل مشکلات کم‌آبی اخیر به‌طور کامل این پل خشک شده‌است.

تخت کیکاووس[ویرایش]

این مکان در ۱۸ کیلومتری شهریا در روستای بیدگنه قرار دارد. پیشینه تخت کیکاووس به دوران ساسانیان بازمی‌گردد. این مجموعه از سه قطعه ذوزنقه ای در دامنه تپه‌هایی با ارتفاع ۱۰۰ متری بنا شده‌است.

تپه بالکین[ویرایش]

طبق کاووش‌های انجام گرفته در این مکان سفالینه‌ها و اشئا با ارزشی از این تپه به دست آمده‌است که قدمت آن‌ها به عصر آهن بازمی‌گردد.

جالب است بدانید این تپه در ارتفاع ۱۱۶۶ متری از سطح دریا قرار گرفته و این تپه در جنوب روستای مهر چین قرار دارد و نزدیک به ۴۰۰ متر هم با این روستا فاصله دارد.^[۲]

موقعیت جغرافیایی[ویرایش]

جلگهٔ شهریار بین ۵۰ درجه و ۵۶ دقیقه تا ۵۱ درجه و ۵۳ دقیقهٔ طول شرقی و ۳۵ درجه و ۳۳ دقیقه تا ۳۵ درجه و ۴۰ دقیقهٔ عرض شمالی واقع شده‌است. این جلگه، از شمال به جلگهٔ ساوجبلاغ محدود است و از جنوب شرقی و مشرق به ترتیب به بخش‌های «پشاپویه» و «غار» مربوط می‌شود. مغرب، جنوب‌غربی و جنوب آن را رشته‌کوه کم‌ارتفاع و باریک «تخت رستم» با ارتفاع ۱۴۵۰ متر، از منطقهٔ کویری شهرستان ساوه جدا می‌کند.^[۳